Przyszła na świat w 1961 r. w Stadninie Koni Moszna. Jej ojcem był czeski czempion Masis, a matką Dziwożona II (po San II). Trafiła do stajni Stefana Michalczyka. Karierę na torze wyścigowym zaczęła fenomenalnie. Była niepokonana w wieku dwóch lat w czterech startach, w tym w gonitwach o nagrody: „Tygodnika Stolica” oraz Ministra Rolnictwa.

W kolejnym sezonie poszła za ciosem. Zdobyła Nagrody Rulera, Przychówku (Iwna) oraz Derby, pokonując Geronę. Niespodzianką była jej porażka w biegu o Nagrodę Kozienic – niosąc 2 kg nadwagi była zbyt odciągnięta w dystansie i na prostej nie zdołała już doścignąć Taurowa i Gerony (ta wygrała później Oaks i St. Leger).

Podczas mityngu Krajów Demokracji Ludowej (KDL) w Berlinie zdobyła Nagrodę Berlina i zajęła drugie miejsce w wyścigu o Nagrodę Pragi, ulegając radzieckiej Tanzań. Ostatnim akcentem sezonu 1964 r. było dowolne zwycięstwo w austriackim St. Leger na torze w Wiedniu.

Ponieważ w kolejnym roku ten mityng miał odbyć się w Warszawie, podjęto decyzję o pozostawieniu Demony w treningu wyścigowym. W pierwszej części sezonu bez kłopotów wygrała gonitwy o nagrody Widzowa, Prezesa Rady Ministrów, a następnie Fils du Vent. Niestety, podczas mityngu KDL kompletnie zawiodła. Zajęła dopiero 5. miejsce w rywalizacji o Nagrodę Budapesztu i drugie w biegu o Nagrodę Warszawy, ulegając niżej notowanym przeciwnikom. Po tym wydarzeniu otrzymała dłuższy czas na regenerację sił i w ostatnim biegu w karierze była bezkonkurencyjna w Wielkiej Warszawskiej, pokonując świetnego trzylatka, derbistę Epikura.

Demona w hodowli dała jednego derbistę, Demona Cluba (19981). Dożyła, jak na konia, sędziwego wieku – 30 lat.

Na Demonie, jak i Demonie Clubie jeździł jeden z najwybitniejszych dżokejów w historii polskich wyścigów Mieczysław Mełnicki, którego sylwetkę zaprezentujemy w kolejnym materiale.

Info