Koń czystej krwi arabskiej. Jedna z ras koni biorących udział w wyścigach na Torze Służewiec.

Biało-czerwona kula na maszcie. Na Torze Służewiec znajduje się nad budynkiem Komisji Technicznej. Sformułowanie „Bomba (poszła) w górę” sygnalizuje gotowość do rozpoczęcia wyścigu, a kiedy bomba opadnie, oznacza to, że wyścig został rozpoczęty.

Wierzchowiec, który już wcześniej startował w gonitwie.

Koń najlepiej spisujący się na grząskiej bieżni.

Miejsce w maszynie startowej, z bramką otwierającą się w momencie startu.

Zakład systemowy polegający na obstawieniu wybranych koni we wszystkich możliwych kombinacjach.

Umyślne ukrywanie rzeczywistych możliwości konia przez trenera i jeźdźców.

Cenna wyścigowa informacja.

Podzielić się informacją z innymi graczami, że liczy się danego konia.

Przegrać na wyścigach.

Koń startując po raz pierwszy w wyścigu. Określenie można zastosować również do jeźdźca, który po raz pierwszy uczestniczy w gonitwie.

W wyścigach konnych jednostkami miary, pozwalającymi określić różnice między końmi na celowniku (na mecie), są długości koni. Gdy różnica wynosi mniej niż długość konia, używane są następujące jednostki: nos, krótki łeb, łeb, szyja, ½ długości, ¾ długości.

Koń, który wygrywa gonitwę, a nie był w ogóle brany pod uwagę (nie był liczony).

Próbny galop przed publicznością.

Damskie, dekoracyjne nakrycie głowy. Na Torze Służewiec szczególnie popularne podczas lipcowej Gali Derby.

Publiczna próba selekcyjna dla koni tej samej rasy rozgrywana na określonym dystansie, której celem jest ocena stopnia dzielności koni.

Wyścig, w którym szanse koni wyrównywane są za pomocą wagi, z jakim biegną. 

O jeźdźcu, który był pewny wygranej.

Stwierdzenie oznaczające, że ma się całkowitą pewność, iż konkretny koń wygra.

Wyróżniamy pięć kategorii w zależności od liczby wygranych gonitw w karierze: uczeń (gdy jeździec wygrał < 10 gonitw), starszy uczeń (<25), praktykant dżokejski (<50), kandydat dżokejski (<100) i dżokej (100 i więcej wygranych gonitw).

Termin używany w żargonie wyścigowym oznaczający galop konia umiarkowanym tempem. Może być wolny albo normalny kenter, ale gdy już mówimy o pracy konia w tempie zbliżonym do wyścigowego, określamy to mianem galopu.

Wygrywał z łatwością, niezagrożony.

O koniu, który osłabł w końcówce.

rodzaj nakrycia głowy, czapka z daszkiem i szerokim, okrągłym denkiem.

Jeden z faworytów gonitwy.

Koń, z którego spadł jeździec. W jeździectwie również osoba opiekująca się koniem.

Remisowy wynik gonitwy, kiedy dwa konie przekroczą celownik (metę) w tym samym momencie.

Fałszywa informacja o wysokiej formie jednego z koni, rozpuszczana jako prawdziwa.

O koniu, który nie ma szans.

Nawet się nie zbliżył do inne konia, nie zagroził mu w walce o wyższą lokatę w wyścigu.

Program wyścigowy.

Potoczna nazwa pochodzenia konia.

O koniu, który ma szansę.

Inaczej: po zewnętrznej stronie bieżni.

Ostatni odcinek wyścigu, widoczny bezpośrednio ze strefy dla publiczności, kluczowy dla wyniku gonitwy. To tutaj rozgrywa się ostateczna rywalizacja.

Potoczne określenie umiejętności konia do przyspieszenia na prostej finiszowej.

Jako pierwsze dwa na celowniku zameldowały się konie z tej samej stajni.

Przechwalał się, że wygra.

Określenie stylu, w jakim koń wygrywa. W tym przypadku: z dużą przewagą, niezagrożony.

Prawie stuprocentowy faworyt.

O koniu, który walczył o czołowe miejsce, ale w końcówce kompletnie opadł z sił.

O koniu, który wytrzymuje kondycyjnie długie gonitwy.

Potoczne określenie zwycięstwa odniesionego w stylu dowolnym, czyli wyjątkowo łatwo.

Wygrał z dużą przewagą.

O koniu, który nie trzymał się linii prostej, zbaczał w lewo do bandy, lub w prawo w stronę zewnętrznej bariery. 

Przybiegł jako ostatni.

Zmienić w ostatniej chwili samemu lub pod czyimś wpływem wcześniejsze typy.

Wygrać prowadząc od startu do mety.

Dotyczy konia i jeźdźca, którzy na prostej finiszowej nie mieli przejścia, a więc odpowiednio dużo miejsca do finiszowania, przez co nie byli w stanie wyprzedzić innych koni.