Uznawany jest za najlepszego konia czystej krwi polskiej hodowli, jaki biegał po wojnie. Jego kariera była niesamowita. Wraz z Tomaszem Dulem stworzył nierozłączny i trudny do pokonania duet. W 15 startach, głównie w najważniejszych biegach, wygrał trzynaście razy (8 razy w kat. A) i dwukrotnie był drugi. Po zakończeniu kariery wyścigowej został w 1999 roku podczas aukcji w Janowie Podlaskim zakupiony przez turecki Jockey Club za sumę 500 000 $.

Druid urodził się w 1993 r Michałowie. Był synem wicederbisty Wojsława i derbistki 1985 Dalidy, córki Probata. Trafił do stajni Doroty Kałuby. W wieku trzech lat startował sześciokrotnie, wygrywając pięć razy. Jak burza przeszedł przez grupy, w obu startach wygrywając dowolnie. Z łatwością zdobył również Nagrodę Koheilana I, niestety, w zaciętej walce nieoczekiwanie przegrał z Miletem bój o prestiżową Nagrodę Białki. Była ona wówczas rozgrywana na 1600 m, co mogło być główną przyczyną porażki świetnie czującego się na dłuższych dystansach Druida.

Już w kolejnym starcie zrewanżował się Miletowi o 2,5 dł. w biegu o Nagrodę Sambora (2200 m), a na koniec sezonu w przekonującym stylu pokonał starsze konie w Porównawczej, bijąc bardzo mocnych przeciwników: niemieckiej hodowli Kishana (zwycięzcę najważniejszych gonitw dla starszych arabów), Sarmatę i Estelkę.

Druid kontynuował wspaniałą karierę wyścigową w kolejnych dwóch sezonach, już ze swoim stałym jeźdźcem Tomaszem Dulem (wcześniej tylko dwa razy jechał na nim kto inny: w debiucie dosiadał go Mirosław Pilich, natomiast bieg o Nagrodę Sambora wygrał pod Wiaczesławem Szymczukiem).

Zwyciężał w kolejnych gonitwach, a im dystans był dłuższy tym jego przewaga nad rywalami wyraźniejsza. Zdobył nagrody: Ofira, Kabareta i Janowa (dowolnie), a następnie bardzo łatwo pokonał w Derby towarzysza stajennego Harbina, którego największym pechem było to, że… miał w roczniku Druida. Był bowiem trzykrotnie drugi za nim.

Potem, jak przystało na derbistę, stanął na starcie biegu o Nagrodę Europy. Jego najgroźniejszym przeciwnikiem był trenowany przez Sławomira Walotka Kishan, ale tak jak w wieku trzech lat w Porównawczej i tym razem okazał okazał się lepszy od  lepszy o niemieckiego bardzo dzielnego siwka. Na koniec sezonu po raz drugi w karierze zdobył Nagrodę Porównawczą, tym razem wygrywając dowolnie przed trzyletnią, utalentowaną  klaczą Njushaach, Harbinem i Kishanem.

W wieku pięciu lat Dorota Kałuba wystawiła go już tylko w najważniejszych biegach. Bez kłopotów wygrał Nagrodę Figaro,  jako etap przygotowań do gonitwy o Nagrodę Europy, którą zdobył ponownie, łatwo rozprawiając się z wyjątkowo liczną stawką rywali (pobiegło 15 koni). W ostatnim starcie swej bogatej kariery doznał dopiero drugiej porażki – trzyletni szybki Wiliam pozbawił go trzeciego sukcesu w Porównawczej, ale należy zaznaczyć, że niósł o 7 kg mniej.

W hodowli dał tylko jednego bardzo dobrego konia, derbistę 2003 oraz dwukrotnego zwycięzcę Nagrody Europy (2004-2005) Gorca, którego sylwetkę przedstawimy w jednym z kolejnych odcinków.

Info