Gdy podczas wiosennego przeglądu koni w 2000 roku, trener Bogdan Strójwąs publicznie oświadczył, że jego podopieczna, wyhodowana w Widzowie przez Jarosława Kocha Dżamajka, własności Zbigniewa Makowskiego i H. Żurowskiej, wygra Nagrodę Rulera, zapowiedź ta została przyjęta z dużym niedowierzaniem. Córka derbisty z Pragi Jurora od Dżamiry po Rutilio Rufo miała bowiem za sobą zaledwie dwa występy w wieku dwóch lat: zwycięski debiut (16 września) i zupełnie nieudany bieg po prawie trzymiesięcznej przerwie, który został rozegrany, uwaga! – 12 grudnia (była czwarta w stawce pięciu koni).

Jednak trener Strójwąs, jak się niebawem okazało, nie rzucał słów na wiatr, lecz mierzył zamiary na siły. Szybko bowiem zorientował się na podstawie pracy treningowej Dżamajki, jaki prezent dostał od losu. Masywna klacz (166-187-19,5) po pewnym zwycięstwie w biegu II grupy, następnie pokonała ogiery w Rulera oraz w Iwna, ale jeszcze nie brakowało sceptyków, którzy nie wierzyli w jej zwycięstwo w biegu o błękitną wstęgę. Jednym z nich był wybitny specjalista w dziedzinie wyścigów Henryk Danielewicz, który swe bogate doświadczenie zdobywał jeszcze przed wojną na Polu Mokotowskim. Gdy zapytałem go wprost, czy Dżamajka wygra, odparł, że raczej nie, bo Derby to jest wyścig dla ogierów!

„W rekordowym 20-konnym polu Derby – wspomina Bogdan Strójwąs – Dżamajka ruszyła w dystans z 19. boksu, a mimo dzięki kapitalnej jeździe Tomka Dula wyszła na prostą finiszową przy kanacie, prowadząc już na ok. 600 m przed celownikiem i zdeklasowała rywali. Drugie miejsce zajął trenowany przez Andrzeja Walickiego Daglass, hodowli i własności państwa Pokrywków”.

Pasmo zwycięstw w wieku trzech lat kontynuowała w Oaks, St. Leger i Wielkiej Warszawskiej.

W wieku czterech lat po zwycięstwie w biegu o Nagrodę Golejewka wygrała także Velką cenę Slovenską w Bratysławie. Wystartowała również w Hamburgu, w Idee Hansa-Preis G2 (2200 m).

„Nie odegrała tam większej roli – opowiada B. Strójwąs – ale okazała się lepsza od niemieckiego derbisty Belenusa i oaksistki Catanii, czym wzbudziła zainteresowanie niemieckich fachowców. Dostałem ofertę kupna Dżamajki i zaproponowano mi 100.000 marek (wtedy nie było jeszcze euro). Właściciele zdecydowali jednak, że klacz wraca do Polski”.

Zakończenie pięknej kariery nastąpiło niespodziewanie. Po wygraniu Nagrody Kozienic Dżamajka został wzięta na badanie dopingowe do pomieszczenia obok padoku. Nie zdołano jednak pobrać od niej moczu. Postanowiono, że kolejne próby zostaną podjęte już w stajennym boksie. Jednak klacz była wyraźnie zdenerwowana, biła zadem. W pewnym momencie tak nieszczęśliwie kopnęła w ścianę, że pękła jej noga.

Bilans startów Dżamajki był okazały: 11 zwycięstw w 13 startach, w tym 8 gonitw najwyższej kategorii (kat. A) i aż dziewięć z rzędu. Była pierwszą klaczą w powojennej historii, która zdobyła Potrójną Koronę (Rulera – Derby – St.Leger).

Pamięć o tej wybitnej klaczy jest na wyścigach wciąż żywa, gdyż od wielu sezonów na Służewcu rozgrywana jest Nagroda Dżamajki, który pełni rolę gonitwy przygotowawczej do Nagrody Wiosennej – klasycznej milerskiej próby dla trzyletnich klaczy.

Najlepszy jej przychówek w karierze hodowlanej to Dżiakomo, 2005 – 8 zwycięstw grupowych, najwyżej II gr. cztery razy, oraz Dżulietta (2008) – 5 zwycięstw, dwa I grupy).

Info