Zmarły w wieku 95 lat Stanisław Molenda był jedną z największych osobowości z grona licznych trenerów-praktyków w historii warszawskich wyścigów. Jego uniwersytetem od wczesnej młodości była praca na torze. Największe sukcesy odnosił już w pierwszych dziesięciu latach (1960-1970) prowadzenia jednej z trzech stajni (Chojno), zasilanych głównie przez konie ze Stadniny w Golejewku. Do Niego należy rekord trzech zwycięstw z rzędu w Derby (1968-70)!  

Zaczynał wyścigową karierę najpierw u swego ojca Michała Molendy, który w latach trzydziestych prowadził stajnię publiczną na Polu Mokotowskim. Nie zdążył jako jeździec rozwinąć skrzydeł, ale w wieku 17 lat, na nowo otwartym torze na Służewcu zajął na ogierze Rumor trzecie miejsce w Derby, rozegranych 16 lipca 1939 roku. Zwyciężył wtedy Colt, tak jak Rumor trenowany przez Jego ojca.

Po wojnie brał udział w gonitwach tylko do 1949 roku (wygrał Produce na Latifie dwa lata wcześniej). Przestał jeździć, gdyż przy wzroście ponad 170 cm miał duże problemy z utrzymaniem wagi. Przez następnych 8 lat uczył się trenerskiego fachu w stajni ojca, a od 1957 roku prowadził już własną, w której były sprowadzone z Wrocławia półkrewki oraz słabe folbluty. Stanął mocniej na nogach, gdy trzy lata później przejął jedną z trzech golejewskich stajni po odchodzącym na emeryturę Aleksandrze Pacurce.

Pasmo sukcesów Stanisława Molendy rozpoczęło się w 1962 roku, kiedy to dubletem wygrał Derby (zwyciężył Humbug przed Dogiem). Kolejne błękitne wstęgi zdobywał w latach: 1963 (Hubert), 1965 (Epikur), 1968 (Erotyk), 1969 (Kadyks), Taormina (1970) i Dargin (1973). W tym okresie przygotowywane przez niego folbluty wygrywały także pięciokrotnie Wielką Warszawską: Dolores (1967), Erotyk (1968-69), Driada (1970) i Dargin (1973). Największy sukces zagraniczny odniosła wówczas zwyciężczyni nagród Soliny i St. Leger Bostella, która pod Jerzym Jednaszewskim wygrała w Kolonii Nagrodę Pferdemnges Rennen.

Popularny „Jerzyk” rozpoczął wspaniałą karierę od wygrania Derby na Pearym ze stajni Michała Molendy w 1957 r. Był następnie także głównym jeźdźcem w stajni Stanisława Molendy. Wygrał m.in. Derby na Epikurze, Kadyksie i Taorminie oraz Wielką Warszawską na Dolores, Driadzie i Darginie. Dodajmy, że rodziny Jednaszewskich (ojciec „Jerzyka” Marian był jeźdźcem u Michała Molendy przed wojną) i Molendów były ze sobą bardzo zaprzyjaźnione.

W kolejnych 14 sezonach (od 1974 r. do przejścia Stanisława Molendy na emeryturę w 1987 r.) konkurencja na Służewcu zaostrzyła się. Do gry weszli trenerzy z tytułami magistrów, z których najwięcej sukcesów odnosił dostający konie także z Golejewka Andrzej Walicki. Do swych rekordowych wówczas osiągnięć w najważniejszych gonitwach Stanisław Molenda dołożył wtedy tylko zwycięstwa w Wielkiej Warszawskiej: 1975 – Dej i 1977 Dersław oraz trzy w Derby: 1984 – Neman najpierw w Wiedniu i następnie w Warszawie oraz  w 1986 – Bachus.

Rekord Stanisława Molendy – 9 zwycięstw w Derby na Służewcu – został poprawiony dopiero po 20 latach po Jego przejściu na emeryturę. Obecnie należy on Andrzeja Walickiego, który ma w kolekcji 12 błękitnych wstęg zdobytych w Warszawie.

Info