Rywalizacja dwulatków nie wykreowała jednej gwiazdy. Najpierw była nią zwyciężczyni pierwszej pozagrupowej nagrody kat. A – Dakoty, wyhodowana w słynnej stadninie Godolphin w Irlandii – Shafran MNM. Dwa następne wyścigi tej rangi – Nagrodę Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi i Mokotowską wygrały także konie hodowli irlandzkiej: Ophelia’s Aidan i Arkano.

Zanim dwulatki zaczęły biegać, krążyły po torze opowieści, że trudne do pokonania mogą być dwie klacze własności Gunay Equastrian Invest GmbH ze stajni kierowanej przez Sergiusza Zawgorodnego: brytyjska Nathan MNM i wspomniana już Shafran MNM. Ich debiuty zdawały się potwierdzać te przypuszczenia. Jako pierwsza zaprezentowała się już 24 czerwca Shafran i wygrała łatwo, bijąc, jak się wkrótce okazało średnia Ode To Angel o 3,5 dł. 7. lipca łatwo wygrała także Nathan, choć tylko o 0,5 dł. przed Makfire, który o tyle samo wyprzedził trenowanego we Wrocławiu Ophelia’s Aidana.

Shafran następnie wygrała bardzo łatwo wygrała pod Szczepanem Mazurem pierwszy wyścig pozagrupowy – Nagrodę Dorpata (kat. B, 1200 m), bijąc aż o 8 dł. Raising Divę. Czas był bardzo dobry: 1’13,1″ na torze lekko elastycznym (3,0). W trzecim występie, także z Mazurem w siodle, dowolnie zwyciężyła w gonitwie Nagrodę Dakoty (kat. A, 1300 m), wyprzedzając o 2,5 dł. Neptune. Na tym Shafran zakończyła jednak starty na Służewcu, bo właściciele wywieźli ją za granicę. Tymczasem Nathan, choć była zdrowa i normalnie trenowała, została zgłoszona dopiero do biegu o Nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (30 września).

Dwa obiecujące zwycięstwa Ophelia’s Aidana

W międzyczasie drugą nagrodę pozagrupową kategorii B – Skarba (1300 m) wygrał bardzo łatwo trenowany przez Michała Borkowskiego Ophelias Aidan, który pod Aleksandrem Reznikovem wyprzedził Raising Divę o 6 dł. Po tym efektownym zwycięstwie był on trzecim faworytem gonitwy o Nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (L, kat. A, 1400 m), która wyłania najlepszego dwulatka.

Rola faworytki przypadła, mimo prawie trzymiesięcznej przerwy po debiucie, Nathan MNM, a drugie notowania miała klacz francuska Sixte, która jako jedyna w stawce wygrała dwie gonitwy: II i I grupy (Zenda). W czwartej kolejności liczony był francuski Salasaman, w piątej reprezentant Węgier, brytyjski Dante’s Peak. Jako ciekawostkę dodajmy, że dwa konie Wojciecha Olkowskiego, irlandzki Arkano i francuski Grossier, były odpowiednio liczone w ósmej i dziewiątej kolejności w 9-konnej stawce. Wyższe od nich notowania miały irlandzki Worth Choice i polski Kontusz.

Poprowadził mocno Dante’s Peak (29 s) i dzielnie przy bandzie bronił się na prostej, ale pewnie pokonał go finiszujący pod Reznikovem środkiem pola Ophelia’s Aidan. Ładny finisz najbliżej publiczności oddał też Salasaman, czwarta była Sixte, piąty Arkano, szósta Nathan, siódmy Grossier i ósmy Kontusz. Odległości pomiędzy wymienionymi końmi nie były duże: 1 1/2 – kr. łeb – 3/4 – 1/2 – szyja – 1/2 – łeb. Tylko ostatni Worth Choice przybiegł w odstępie 4,5 dł. Czas był dobry: 1’25,5″(24,9-29-31,6). Tor lekko elastyczny (2,8).

Po tym biegu Nathan także wyjechała ze Służewca, a w połowie października właściciel Ophelia’s Aidana Rafał Płatek zabrał go z wrocławskiej stajni Michała Borkowskiego i przekazał do treningu Maciejowi Janikowskiemu. Po tej zmianie nominalnie najlepszy dwulatek już nie wystartował, otwierając drogę do sukcesu innym koniom.

Końcówka sezonu pod dyktando ogierów trenera Olkowskiego

Po trzech tygodniach bieg o Nagrodę Mokotowską (L, kat. A, 1600 m) wyłonił zimowego faworyta na Derby. Najwyższe notowania miał trenowany przez Janusza Kozłowskiego polskiej hodowli Kishore Mirpuriego Noble Eagle, który bardzo łatwo wygrał w debiucie, a następnie łatwo zdobył Nagrodę Intensa (I gr.). Tuż za nim plasował się Salasaman, a potem w niewielkim odstępie wrocławski One Way Ticket oraz już w dużo większym Arkano, Toghun i Un Beso.

Solidnym tempem poprowadził przy bandzie ostatni z wymienionych, który po wyjściu na prostą zaczął zbaczać w stronę środka pola. Przy kanacie znalazł się wtedy na chwilę na czele Salasaman, ale został wyprzedzony przez energicznie finiszującego Noble Eagle. Jednak w połowie prostej decydujący atak przypuścił dosiadany przez Martina Srneca Arkano, który z łatwością oddalił się od rywali, pokonując drugiego na mecie Noble Eagle aż o 5 dł. Słabnącego w końcówce Salasamana wyprzedził Un Beso.

Czas gonitwy: 1’42,2″(8-30,9-31,7-31,6), tor elastyczny (3,3). Odległości na mecie: 5 – 1 1/2 – 3/4 – 5 1/2 – 1 1/4 – 6 – łeb.

To w dużej mierze zaskakujące rozstrzygnięcie podniosło na duchu trenera Wojciecha Olkowskiego i właściciela Arkano Dariusza Jaskólskiego, który po kontuzji Busha Brave’a zaczął już wątpić w swoją szczęśliwą gwiazdę na wyścigach. Tymczasem zaledwie po dwóch latach, znów ma w swojej stajni Quest Point zimowego faworyta na Derby, który nie wygrał co prawda Mokotowskiej z tak dużą przewagą jak Bush Brave (13 dł.), ale drugi raz pokazał (pierwszy raz zrobił to w debiucie), że ma solidną przerzutkę na prostej finiszowej.

Kolejny powód do dużej satysfakcji miał trener Olkowski już po trzech tygodniach, bo Nagrodę Nemana (kat. B, 1400 m) wywalczył pod Srnecem Un Beso. Pokonał on o 0,75 Gancegala i o 2 dł. Emiliano Zapatę, który trzy tygodnie wcześniej w świetnym stylu wygrał w debiucie. Tym razem, na torze elastycznym 3,6, nie wytrzymał jednak własnego mocnego tempa.

Czas na 1400 m: 1’29,2″(25,6-30,6-33). Tor elastyczny 3,3.

Francuskiej hodowli Un Beso jest własnością Klaudii i Marka Mazurów oraz Beaty Olkowskiej, żony trenera.

Plantea najlepszą dwuletnią klaczą

Miano najlepszej dwuletniej klaczy bezapelacyjnie zdobyła trenowana przez Andrzeja Walickiego francuska Plantea, która po zwycięstwie w drugim starcie w II grupie, następnie łatwo wygrała Nagrodę Cardei (kat B, 1200 m) w świetnym czasie 1’12,1 (13,8-28,5-29,5) na bieżni lekko elastycznej 2,9 oraz Nagrodę Efforty (L, 1400 m, kat. A) także ze świetnym rezultatem – 1’27,2″(25,4-29,7-32,1) na torze elastycznym 3,4. W tym drugim biegu nie zdołała jej powąchać ogona mocno wyglądająca w padoku Golden Sea, irlandzka klacz reprezentująca Węgry, która w Budapeszcie wygrała na 1300 m w czasie rzadko notowanym na Służewcu: 1’17,3″.

Plantea jest własnością Volteo Horse Service, K. Miondlikowskiego i Zuzanny Król.

Na drugie miejsce w hierarchii dwuletnich klaczy najbardziej zasłużyła trenowana przez Piotra Piątkowskiego francuska Sixte, własności Plavac Sp. z o.o., która wygrała dwa wyścigi (w tym Zenda, I gr.), była czwarta w gonitwie o Nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz trzecia w Efforty (o szyję za Golden Sea).

Islander