Rozmowa z trenerem Maciejem Jodłowskim.

Szóste miejsce w czempionacie trenerskim z dorobkiem 32 zwycięstw. Jak ocenia Pan te liczby?

Jestem niezwykle zadowolony z minionego sezonu. Pod względem liczby zwycięstw osiągnęliśmy w tym roku piąty wynik, bo konie Piotra Piątkowskiego więcej razy zajmowały drugie miejsca, dlatego on ostatecznie był przede mną w klasyfikacji. Jednak patrząc uważniej na liczby – miałem znacznie mniej startów (159 vs 223) i najlepszy procent wygranych (20,13 %) wśród trenerów z pierwszej dwudziestki, co sprawia mi dużą radość.

Moje zadowolenie bierze się nie tylko z powodu tych statystyk, ale też jakości niektórych zwycięstw. Dwuletni Fiburn F został przecież zimowym faworytem na Derby i nie wypadł z porządku w sześciu startach, a Polonia Lady odnalazła się na sprintach, by w pięknym stylu rozprawić się ze służewiecką czołówką krótkodystansowców w Criterium. Ponadto Medrock, jak co roku, wygrał jeden bieg pozagrupowy (tym razem o Nagrodę Deer Leapa). Czwarty pozagrupowy laur zdobyła dla nas Raquel Fire (Nagroda Cardei).

W jakich barwach maluje się przyszły sezon?

Jestem nastawiony optymistycznie, chociaż ze wspomnianych zwycięzców wyścigów pozagrupowych pozostanie najprawdopodobniej tylko Medrock. Pozostała trójka, własności Krzysztofa Goździalskiego, oraz obiecujący Just Dinomyte, już wyjechała do Francji, gdzie będzie trenować i startować. Dla mnie, jako trenera, to spore osłabienie, ale właściciel uznał, że są to konie dobrej klasy, wyróżniające się w polskich warunkach i chce je sprawdzić tam, gdzie nagrody finansowe w gonitwach są znacznie wyższe.

Nie upadamy jednak na duchu, tym bardziej, że mam jeszcze inne, bardzo dobrze zapowiadające się konie. Bardzo cenię Grana Emperora, który zaliczył w tym roku trzy świetne starty. Dwa z nich wygrał, natomiast w biegu o Nagrodę Dakoty był trzeci i tylko minimalnie uległ Fiburnowi F. Podoba mi się także trzeci w Mokotowskiej i drugi w Nemana High In Dancer, który również dwukrotnie wygrał. Podobny bilans do Grana Emperora miał jeszcze Onyks – dwie wygrane i czwarte miejsce. Nie był to jeszcze koń na miarę czołówki rocznika, dlatego mało biegał, ale wyraźnie się rozwija. Będę miał czym powalczyć w gronie trzylatków.

Może trochę brakować koni starszych?

Myślę, że szczególnie będzie mi brakować Polonii Lady, bo uważam, że byłaby trudna do pokonania na krótkich dystansach w Polsce. Jednak Medrock z pewnością tanio skóry nie sprzeda. Zostaje jeszcze niezła Torretta, która wygrała w tym roku aż trzykrotnie oraz Lord Speaker, mający za sobą niezbyt udany sezon.

Czy przyszłoroczna grupa dwulatków będzie równie mocna?

Trudno powiedzieć. Będzie ich prawdopodobnie trochę mniej, bo w tym sezonie miałem aż 16 młoydch koni. W przyszłym będzie to około 12. Zapowiadają się interesująco, ale jeszcze trochę zbyt wcześnie na konkrety.

Czy liczba arabów się zwiększy?

Nic na to nie wskazuje. Raczej nie będzie to główna siła mojej stajni. Mam natomiast wizję tego, że rok dostanę do treningu kilka ciekawych koni tej rasy.

W  drugiej połowie sezonu nawiązał Pan współpracę z Antonem Turgaevem. Czy będzie ona kontynuowana?

Bardzo się cieszę, że pracuje u mnie dżokej zaliczający się do ścisłej służewieckiej czołówki. Ponadto szeregi mojej stajni zasilił obiecujący i posiadający znakomite warunki fizyczne uczeń Altynbekov.

Bardzo dziękujmy za rozmowę.

Rozmawiał Piechur

Wygrane koni Macieja Jodłowskiego w biegach imiennych w sezonie 2019:
Criterium (A) – Polonia Lady
Mokotowska (A) – Fiburn F
Deer Leapa (B) – Medrock
Cardei (B) – Raquel Fire
Vilniusa (I) – High In Dancer
Jaguara (I) – Onyks
Calderona (I) – Gran Emperor
El Ghazi (araby, I gr.) – Mohacz